بازرس و من !

     برویم بر سر داستان کش و واکشِ من برای بازی در بازرس. بالاتر گفتم که پیگیری بسیار کردم در راه گرفتن پروانه برای نمایشنامه‌یِ "بازی عشق و مرگ"، نوشته‌یِ رومن رولان با برگردانِ "به‌آذین" که به جایی نرسید. در گیرودار این پیگیری "پری صابری" نسخه‌ای زیراکس شده از نمایشنامه‌یِ بازرس را به‌من داد و پیشنهاد کرد تا آنرا کار کنم. نمایشنامه را گرفتم و خواندم. برپایه‌یِ پنداشت مرغ یک پا دارد که در آن روزگار گرفتارش بودیم، از پذیرفتن آن پیشنهاد سر باز زدم. هرچند اکنون درمی‌یابم که پیشنهاد خوبی هم بوده است.  اندکی دیرتر بازی در بازرس آن هم از سوی اداره‌یِ تاتر که مزد بگیرش بودم، به‌من پیشنهاد شد. گمان می‌کنم از همان نسخه‌هایِ پیشنهادی پری خانم صابری بود. زمانی که هنوز بازتابِ پیروزمندانه‌یِ نمایشِ پر آوازه‌یِ روسپی بزرگوار همراهم بود. سر پرشور و شاید اندکی پرباد جوانی و هنگامه‌یِ سرکشی. هرچند از دیگر سو کارمند باشی و بدیهی است بال و پر بسته به هر روی نگارنده، سرکشی‌اَش را کرد و سرانجامش نیز همان شد که بالاتر گفتم.

     شگفت انگیز این که سال‌هایِ پر رخداد و سرشار از پستی و بلندی‌هایِ بسیاری که دربخش‌هایِ 1 و 2  شناسنامه بدان پرداخته‌ام پشتِ سرگذاشته شد تا زمانی که سرنوشت، نمایشنامه‌یِ چینی"مهرتقلبی"با برگردان "داریوش‌آشوری" درکتابِ نمایش‌درچینِ"بهرام بیضایی"را بر سر راهم نهاد. نمایشنامه‌ای که نگارنده با گونه‌ای پرداخت تازه و سرودن چکامه‌هایی در راستایِ شیوه یابی درپیوند با کار و زیرِنامِ"چای‌خانه‌یِ‌باغِ‌پریان"و به‌همراهِ هنرجویانِ مدرسه‌یِ هنر و ادبیاتِ صدا و سیما در تالار مولوی به نمایش درآورده که بازتابی دلچسب و ماندگار داشت و هنوز در یادها زنده مانده است. گفتم شگفت انگیز چون در آغاز نادانسته به سوی کاری رفتم که دریافتم بازرس برپایه‌یِ همین داستانِ "مهرِتقلبی" استوار است. گویی به گونه‌ای پیوندی پنهان درمیانِ "بازرس" و سرنوشت کاریِ من درکار بود.